Ah şu samimiyetsiz, yüzsüz ve iki yüzlü insanlar olmasaydı…

Kızmasına kızıyoruz da fakat aklımıza, ister istemez şu soru gelmektedir; Samimiyetsiz, yüzsüz ve iki yüzlü insanlar olmasaydı acaba Dünya, huzurlu mu yoksa sıkıcı mı olurdu? Sorunun cevabı, algılamaya göre farklı yorum ve cevaplar da bulunmak mümkündür. 

Bizce insanlık alemi için farklı görüşler, düşünceler, fikirler sağlıklıdır. Fakat samiyetsiz, yüzsüz ve iki yüzlü gibi karekterleri belirleyen unsurlar zararlıdır. 

Her zaman senin yanındıyız şu diyenler,
Sen varsan bizde varız çağrışan şu diller,
Candan can, dostan dost gibi görünenler,
Ey mangalda kül bırakmayan mahlukatlar,
Adam gibi adam olun ki, adamdan saysınlar.

Seyyid Hakkı, ol dostan yana akar suyumuz,
Ikilikten uzak, Dosta ayandır garip özümüz,
Bizim, iki yüzlü riyakarlara yoktur sözümüz,
Ey mangalda kül bırakmayan mahlukatlar,
Adam gibi adam olun ki, adamdan saysınlar.

Yalaka, yüzsüz, samiyetsiz ve iki yüzlü insanları sevmek elbetteki mümkün değildir. Çünkü insanoğluna, adam gibi adam olmak karekteri yakışır.  

Ne yazık ki canlı varlıkların tümünde, iyilerin olduğu gibi elbette kötüler de vardır. Bütün canlı varlıkların hepisi iyi olsaydılar tabii ki kötülük olmazdı. Her insanoğlu, güzel olsaydı o zaman çirkin olmazdı. Insanlar mutlu olsaydı, göz yaşına gerek kalmazdı. Vs. Vs…

Dolayısıyla yaşam yolunda, insanların karşısına çıkan bir çok engeller vardır. Bu engeller, insanlar için birer sınavdır. Sınavdan başarılı olmanın sırrı ise, sabır ve sabretmektir. 

Sonuç itibariyle iki yüzlü insanların ihaneti, riyası, samimiyetsizliği adam gibi adam olanları yolundan alıkoymamalıdır…