Kubbe-i Rahman‘da ki nur, Fatma-tüz Zehra’dır...

Kubbe-i Rahman‘da ki nur, Fatma-tüz Zehra’dır...
Kubbe-i Rahman varoluşun, yaratılışın kapısıdır. Yaratılışın, varoluşun veya doğuşun kaynağı, Kubbe-i Rahman diğer bir ismiyle Yeşil Kubbedeki kadim olan ilahi nurdur.  

Yer yok iken gök yok iken dolaştım,
Muallakda beyaz kuffar’a düştüm.
Kırkların ceminde engürü içtim,
Ol yeşil Kubbe‘ye konduğum zaman.
Seyyid Feyzullah 

Ilahi nur; Kendi kendini var eden, kendi devamını sağlayandır. Diğer bir deyimle, yaradan ile yaradılan sıfatını taşıyan nurdur.  

Kendini vareden yani yaradan sıofatındaki nur, Allah ve kendi devamını sağlayan yani yaratılmış sıfatındaki nur ise, insandır.  

Rahim manası; Sahiplenen, koruyan, esirgeyen, besleyen, yetiştiren, ortaya gelmesini sağlayan gibi manalara gelmektedir.

Kubbe manası ise, dam veya çatı demektir.
O zaman Kubbe-i Rahman; Allah’ın takdiri ile ilahi kudreti sonucunda, batın ve zahir alemde yaratmış olduğu tüm varlıkların altında barındığı küre veya çatı diyebiliriz. 

Dolayısıyla bu çatı altındaki varlıklara baktığımızda, Allah’ın sanatını ve kudretini görmekteyiz. Bu da şu demektir yeryüğzündeki tüm nesnelerin varoluşu, Allah’ın takdiri ve ilahi kudreti sonucudur. 

Kubbe-i Rahmanda ki nur, Fatma-tüz Zehra Ana’nın nuru olduğuna göre dolayısıyla Kubbe-i Rahman veya Yeşil Kubbe makamının sahibi, Fatma-tüz Zehra Ana’dır. 

Alllah, Kubbe-i Rahmanda beş nur yaratmıştır. Bu nurlar Fatma-tüz Zehra, Hz.Muhammed Mustafa, Şahı Merdan Ali, Imam Hasan ve Imam Hüseyi’dirler. 

Bu nurların sıfatları, Rahman ve rahimlik sıfatlarıdıdır. Rahman gökyüzü, erkek sıfatıdır ve rahimlik toprak, kadın sıfatıdır. Rahman olmasa rahimlik olmaz yani yağmur yağmasa, toprak yeşermez.  

Bir kandilden bir kandile atıldım,
Turab olup yeryüzüne saçıldım.
Bir zaman Hakk idim, Hakk ile kaldım,
Gönlüme od düştü yandım da geldim.
Şah Hatayi 

Kubbe-i Rahman’da ki nur, ruhtur. Zahiri alemde ruhun tercümanı akıldır, aklın tercümanı dildir. Dolayısıyla aklını en müklkemel şekilde kullanan, düşünen ve düşündüğünüğ dile getiren insanoğludur. Insanoğlunu, diğer yaratıklardan üstün kılan kendi aklını kullanması ve kendini ifade etmesidir. 

Yer gök tufan iken yani karalar yok iken yeşil bir Kubbe‘de, bir nur varmış.
Melek Cebrail, uzun dönüşlerden sora Allah’ın izniyle kubbeye konar. Yeşil Kubbe’de nura bürünmüş bir kadın görür ve kendisine sorar, sen kimsin?

Nur kadın; “Başımdaki taç Muhamed Mustafa, belimdeki kemer Ali’yyel Murtaza, kulağımdaki küpeler Hasan ile Hüseyin ve ben ise, Fatma-tül Zehra" diye buyurmuştur.
Aşk ile, Fatma-tüz Zehra Ana’nın demine Huu…