Seyyide, Zeynep'in hayatı...

Seyyide Zeynep‘in hayatı...
Babası: Şahı Merdan Ali
Annesi: Seyyide Fatma-tüz Zehra
Lakabı: Akile
Doğum yeri ve tarihi: Medine, M: 628
Şehadet yeri ve tarihi: Mısır, M: 684
Kabrinin bulunduğu yer: Mısır
Yaşı: 56  

Seyyide Zeynep‘in ismi anıldığında, Pir Imam Hüseyin gibi bize Kerbela’yı çağrıştırır ve Kerbela katliamıyla bütünleşir. Seyyide Fatma-tüz Zehra ananın ve Şahı Merdan Ali’nin yadigarı seyyide Zeynep‘in Kerbela katliamında taşıdığı üstün faziletlerle, insan alemi için örnek teşkil etmiştir.  

Seyyide Zeynep ismi; değerli, kıymetli, Babasının süsü manasındadır. En önemli lakabı ise „Akile“dir. Aklile: Akrabaları arasında çok değerli olan ve kendi ailesi yanında muhterem ve seçkin olan kadınlara denilir. 

Hz.Muhammed Mustafa, Seyyide Zeynep gibi temiz bir kız torununun dünyaya gelmesine çok sevinmiş ve özellikle kız çocuklarına büyük önem verirmiştir. Çünkü o dönemlerde Arap toplumunda kız çocuğu, ailesi için uğursuzluk kaynağı olarak görülüyordu. Kız çocuğu olarak doğan bir bebek ise, diri diri toprağa gömüldükleri gibi, aynı zamanda insanlık adına bu iğrenç adetleriyle, hareketleriyle de övünüyorlarmış. Arapların bu iğrenç adetlerine kurban olmayıpta kurtulan genç kızlar ise, iradeleri dışında evlendiriliyorlarmış. Dul kadınlar ise, erkekler tarafından kolaylıkla kendi cinsel çıkarları için kullanılıyorlarmış. Özetlersek Kadın; Ezilen, satılan, sömürülen, işkence gören, istismar edilen, insani değerlerden mahrum bırakılan bir meta parçası olarak algılanıyormuş.  

„Zeynep“ ismi Alevi toplumunda yiğitliğin, doğruluğun, mertliğin, zalimin zulmüne direnmenin, hakkaniyetin, fedakarlığın sembolüdür. Bütün bu değerlerin yaratıcısı Seyyide Zeynep‘tir. Dolayısıyla dedesi Hz.Muhammed Mustafa’nın, babası Şahı Merdan Ali’nin sevgili ağabeyi Imam Hasan ve Imam Hüseyin’in yolundan gitmiştir. Ehli Beyt’e düşmanlığın had sahfada olduğu bir zamanda yaşamış ve saldırılara cevap olmaya çalışmıştır.   

Seyyide Zeynep, babası Şahı Merdan Ali’nin saf dışı bırakılmasını, haklarının zorbalıkla elinden alındığına küçük yaşından beri şahit olmuştur. Babasının herkesten daha faziletli, Hz.Muhammed Mustafa’dan sonra halifelik makamının gerçek sahibi olduğunu bilincede olmuştur. Bu haksızlıkların Seyyide Zeynep‘in kişiliğinin oluşmasında büyük bir etkisi olmuştur. O’nun nezdinde, sorumluluk bilincini taşıyan ister kadın ister erkek, her kim olursa olsun; Elinden alınan hakların geri alınması için sürekli mücadele etmeli, hakkını ve onurunu savunmalıdır.  

Seyyide Zeynep, Kerbela’da ağabeyi Imam Hüseyin ile beraber olmuştur. Pir Imam Hüseyin ve yanında bulunan 72 kişi şehid edilip geri kalanlar ise, esir alınmıştır. Esir alınan Ehli Beyt kadınları, Ubeydullah ibn Ziyad’a götürülmek üzere yola koyulduklarında Ehli Beyt şehitlerinin yanından geçirilmişlerdir, bu esnada kadınların feryad ve çığlıklar dört bir yanı sarmıştır. O esnada  

Seyyide Zeynep, Ahh etmiştir...
„Ya Resulullah! Semanın bütün melekleri sana selat-ü selam etsin. Işte çiğer paren Hüseyin düzlükte azaları kesilmiş, kanlar içinde yatıyor. Senin kızların ise esir alınmış, zürriyetin ise, tek tek katledilmişlerdir. Çölün rüzgarı onların çesetlerinin üzerine kumları savuruyor“ söylediğinde, dost düşmanı hıçkırıklara boğmuştur. 

Kerbela katliamının gerçek­leşmesinden sonra esirler kervanı, Kufe’ye gelmesine şahit olan herkes ağlamaya başlamıştır. Çünkü halkın çoğu, Imam Hüseyn’e karşı savaşa bizzat ka­tılmış veya fırsat kollayarak susmuş böylece olup bitenlere rıza göstermişlerdir.

Seyyide Zeynep, halkın göz yaşlannı görünce çok öfkelenmiş ve onlara dönerek şöyle buyurmuştur: „Yüce Allah’a hamd-ü sena, Peygamber ve Ehli Beyt’inin pak ruhlarına selam olsun! Ey Kufe halkı! Ey hilekar ve düzenbazlar! Ey Mektup yazarak bizi davet edenler! Siz, bizi buraya çağırdınız. Biz gelince, Hakk dininizi ayaklar altına aldınız ve düşmanlarımızla anlaştınız. Şimdiyse görüyorum ki, bizim başımıza gelenlere ağlıyorsunuz. Halbuki bu büyük felaketi, kendi elinizle hazırladınız.

Bize verdiğiniz ikrarınızı bozdunuz. Her zamanki gibi, yalan ve hok­kabazlıkla başka bir tutum içine girdiniz. Bukalemun gibi renk değiştirdiniz. Bazen hiç olmayan birşeyi savunuyorsunuz. Kimi zaman da kindar, düşman gibi intikam peşine düşüyorsunuz. Siz az yağmurlu siyah bulut, çöplükte biten güzel çiçek gibi görünüyorsunuz. An­cak sizin içiniz boş ve koftur. Siz, geleceğiniz için kötü bir vebal kazandınız. Biliniz ki, Allah’ın hışmı ve gazabı sizi beklemektedir. Siz, bizim kardeşlerimizi ve yardımcılarımı­zı öldüren cinayetkarlarla işbirliği yaptınız. Şimdiyse utanmadan bizim felaketimize ağlıyorsunuz.  

Allah’a and olsun ki, ağlamalısınız kendi ha­linze. Çünkü sizin, Resulullah’ın hanedanı­nın haysiyet ve hürmetini ayaklar altına al­manız hiçbir şeyle telafi edilemez. Siz, size gerçek rehber olan birini katlettiniz. Allah’ın, Resulunun seçtiği evlatları­nın kanına elinizi boyadınız. Siz, ismet ve taharet evladını takva ve fazilet sahibi kişi­leri esir ettiniz. Bu kötü amelinizin karşılı­ğında, her kesin yanında rezil ve rüsva ola­caksınız. Ahirette ise, azab ve kısas sizi beklemektedir. Azabın gecikmesi, sizi yaptıklarınız unutuldu düşüncesine sevk etmesin. Kesin­likle böyle değildir. Zira, kahhar olan Allah her zaman suçlu, ve rüsva insanları takip altında tutmaktadır.“

Seyyide Zeynep‘in bu konuşması, Kufe halkını kor­ku ve dehşete düşürmüştür. Özellikle hutbesinin sonunda şöyle buyurması: „Ey Kufe halkı erkekleriniz bizi öldürüyor, kadınlarınız da buna ağlıyor. Allah kıyamet­te aramızda hakem olacaktır.“

Seyyide Zeynep‘in bu ölümsüz sözleri, bütün ira­desiz ve zillet altında bulunan halkları kınamaktaydı. Özellikle zalimlerle işbirliği yapan veya sessiz kalarak zalimin zulmüne yardımcı olan, sonra da ahmakça ağlayan ve sonunda kurtuluş bekliyen toplumları kınamıştır.

Ehli Beyt’in esir kadınları, Ubeydullah ibn Ziyad’ın huzuruna çıkarıldıklarında şöyle bir tartışma geçmiş aralarında. Ibn Ziyad, Imam Zeynel Abidin ve Seyyide Zey­nep‘in hükümet konağında huzuruna gelme­leri için plan hazırlamıştır. Ibn Ziyad, hükümet kona­ğında hazırladığı geniş bir toplantıda Pey­gamberin Ehli Beyt’ini küçük düşürmeyi amaçlamıştır. Bu vesileyle kendisini büyük bir makama ulaştırmayı ve Seyyide Zeynep‘in halkı galeyana getiren sözlerinin etkisini azaltıp, yok etmeyi hedeflemiştir. Ibn Ziyad büyük bir savaşın fatih komutanı edasıyla, esirleri görünce kahkahayla gülerek şöyle söylenmiştir: „Sizler; Yezid’in adil hükümetine karşı ayaklanan güruhun kalıntılarısınız.“

Esirlerin önünde Imam Zeynel Abidin ve Seyyide Zeynep bulunmuşlardır. Seyyide Zeynep, zalim Ibn Ziyad’ın durumuna bakınca, onun Ehli Beyt’in moralini bozmayı amaçladığını hemen fark etmiştir. Ibn Ziyad, Seyyide Zeynep anaya dönerek şöyle hitap etmiş: ­„Allah’a şükürler olsun ki, Allah sizi rüsva etti ve yalanınızı ortaya çıkardı.“ Ibn Ziyad, bu sözü söylemekle Kerbela kahramanı Seyyide Zeynep‘i susturacağını düşünmüştür. Bu ani ve saldırgan tutum başkasına yapılmış olsaydı, şüphesiz etkili olurdu ancak Seyyide Zeynep, cesaretle şöyle cevap vermiştir; „Allah’a şükürler olsun ki, Peygamberini göndererek bizi aziz ve değerli kılıp bütün kötülüklerden temizlemiştir. Gerçek şudur ki Allah, alçak ve kötü insanları rüsva eder. Ancak fasık ve kötü amel sahipleri yalan söyler, biz de böyle insanlardan değiliz ve böyle insanlar da bizden değildir.“

Seyyide Zeynep‘in bu peşin cevabını duyan Ibni Ziyad, çok rahatsız olup şöyle demiştir; „Gördün mü Allah kardeşine ne yaptı?“

Seyyide Zeynep: „Biz, Allah’tan iyilik ve güzellikten başka birşey görmedik“ buyurmuştur. Allah, onlara şehadeti takdir etmiştir. Onlar da, isteyerek Hakk ile Hakk olmaya kucak açmışlardır. Kıyamet günü, Allah onları sizi adaletini icra etmek için aynı yerde toplayacaktır. Kendi yaptığına bak, o zaman kıyamet gü­nünde kimin lehine hüküm verileceğini ki­min kurtulacağını bileceksin. Ve kurtuluş doğruların olacaktır. Ey Mercane’nın oğlu! anan yasında ağla­sın senin!“

Seyyide Zeynep bu sözleriyle gururlu, kibirli zalim Ibn Ziyad’ı perişan etmiştir. Bu sözler, aslında bütün zalimleri mahkum etmiştir. Çünkü Allah yo­lunda, şehid olmayı iyilik ve güzellik olarak ni­telemiştir. Gerçekten de bir insanın, yüce bir dava uğruna şehit olması güzelliğin ve iyiliğin zirvesidir. Ancak Seyyide Zeynep, konuş­tuğu zalim idareci gurur ve kibirden vazgeçip hemen pes edecek biri olmamıştır. O delicesine ba­ğırarak şöyle demiştir: „Allah asi Hüseyin’i öldürerek bizim kalbi­mizi rahatlatmıştır.“

Seyyide Zeynep, cevaben; „Evet canıma yemin ederim ki, bizim büyüklerimizi katlettin, ailemizi perişan ettin, dallarımızı kestin ve kökümüzü yok etmeyi amaçladın. Eğer bu yaptıklarınla, kalbin rahat olmuşsa çok iyi rahatlık bulmuşsun.“

 Ibn Ziyad, daha sonra esirleri Muaviye’nin oğlu Yezid’e göndermiştir. Esirler Yezid’in huzuruna getirilmişler.
O gün Yezid’in sarayı, zahiri bir görkemliğe sahiplik etmiştir. Etraf, renkli perdelerle süslenmiş, bütün sarayı dolduran baharın kokusu, koltuk üzerinde oturmuş dört yüz Beni Ümeyye büyüklerini sarhoş etmiştir.

Emevi büyüklerinden biri diğerinin kulağına eğilerek „yeni haber var mı?“ diye fı­sıldamıştır. Nefret verici bir şekilde kahkahayla gülerek şöyle demiştir; „Bana güzel haberler ulaşmıştır. Öyle ha­berler ki, hatta Hz.Halife de ondan habersizdir.“

Ve o sırada, saray hizmetçisinin sesi onun sözlerini bölmüştür. Hizmetçi, giriş kapısının perdesini kenara çekerek yüksek sesle şöyle seslenmiş; „Yaşasın, müslümanların aziz halifesi! Yaşasın islamın keskin kılıcı! Müşrik ve bozguncuları öldüren halifemiz yaşasın!“ ve peşine Yezid, kucağında Pelid Abukays ismindeki maymunla içeriye girmiştir.

Emevi büyükleri, hep beraber ayağa kalkıp, Yezid’in önünde eğilmişlerdir. Yezid, münasip sözcüklerle onlara teşekkür etmek istemiş ancak çok sarhoş olduğu için alçak ve abuk-subuk sözler sarf etmiştir. Başıyla işaret ede­rek o alçaklara oturmalarını işaret edebilmiştir. Yezid, koltuğun üzerinde oturup kendisi için hazırlanmış yiyeceklere bir göz atmıştır. Altın ta­baklar, çeşitli yiyeceklerle doluymuş. Yezid, esirleri getirilmeleri için emir vermiştir. Esirlerin yüz renkleri solmuş, çok hüzünlü ve perişan bir haldeymişler. Mecliste hazır bulunanların bir kısmı çok aşağılık insan olmalarına rağmen, utançların­dan başlarını aşağı dikmişlerdir.  

Kerbela kahramanı Seyyide Zeynep, utanmaz ve aşağılık Yezid’in cinayetlerine birini daha eklediğine şahit oluyordu. Yezid, Şehidlerin müba­rek başlarının üzerine örtülen örtüyü kaldırmalarını emretmiştir. Sonra elindeki sopayla Imam Hüseyin’nin mübarek dişlerine vurarak; „Keşke şimdi Bedir’de ölen büyüklerim, burada olsaydı da düşmanlanmızın kılıç ve oklarımızın darbeleriyle nasıl feryad ettiklerini görseydiler“ buyurmuştur. Sevinçle, „ellerine sağlık Yezid“ deseydiler.

Yezid devam edip Imam Hüseyin’e hakaret etmeyi sürdürürken aniden Seyyide Zey­nep‘in gür ve metin sesi sarayı titretmiştir.

Seyyide Zeynep; „Alemlerin rabb-ı olan Allah’a şükürler ve Peygamberlerin sonuncusu olan ceddim Muhammed’e selat ve selam olsun. O kalbi kararmış ve kötü huylu, Allah’ın emirlerini çiğneyen ayetlerini inkar eden kişilerine cehennemin yakıcı ateşinden baş­ka nasipleri bulunmaz.  

Ey Yezid! Zannediyorsun ki bize yeri ve göğü daraltmışsın ve bizi esir ederek şehirlerde dolaştırmakla Allah katında aziz ve saygın olmuşsun? Çok ahmakça bir düşünce içindesin. Bu insanlık dışı hareketin ne sana izzet ve büyüklük kazandırır ne de Allah katında bizim makam, derece ve yakınlığımızı azaltabilir. Yaptığın çirkin amelinden dolayı çok gu­rurlanıyorsun ve zannediyorsun ki bütün mutluluk ve saadeti elde etmiş, bütün dünya senin olmuştur. Biraz kendine gel, cehalet ve sapıklıktan isyan eden nefsinin inadını bırak.  Ağır ol... Acaba bu adalet midir ki, senin ailen ve hizmetçilerin perde arkasında olsunlar da Resulullah’ın kızları esir edilip, erkekleri yan­larında olmadığı halde şehirlerde dolaştırıla­rak teşhir edilsin?  

Ey Yezid! „Bedir’de öldürülen büyüklerim olsaydılar da görseydiler!“ diyorsun ve kendi­ni suçlu saymıyorsun, çok büyük bir günah işlediğini düşünmüyorsun. Bu sözlerini cen­net gençlerinin efendisinin mübarek dişlerine sopayla vurarak söylüyorsun! Nasıl vurmayasın ki? Bu pak kanları döke­rek yer yüzünün parlak yıldızları olan Abdul­ Muttalib ailesinin yarasına hançer vur­dun.!“

Seyyide Zeynep, burada biraz sükut etmiş ve şöy­le devam etmiştir…
„Ey büyük Allah’ım! bizim hakkımızı al. Bize zulüm eden, zalimlerden bizim intika­mımızı al ve bizim erkeklerimizi öldüren, kanımızı akıtanlara gazabını gönder.“

Seyyide Zeynep, hiddetli konuşmasıyla Yezid’in üze­rine haykırarak ve kötülüklerini bir bir ortaya koymuştur; „Ey Yezid! Yakında ilahi adalet mahkeme­sinde yargılanacaksın. Bu cinayetleri işleme­seydim diye arzu edeceksin. Allah’a yemin olsun ki ne yaptıysan kendi­ne yaptın, kendi kendini tırmaladın, kendi bedenine yara vurdun. Ey Yezid! Seni bu makam ve koltuğa oturtarak müslümanların boynuna bindirdi­ler. Yakında anlayacaklardır ki, zalimlerin arasından ne kadar kötü bir zalimi seçmiş­lerdir.  

Ey Muaviye’nin oğlu! Yakında göreceksin ki asıl bedbaht, kimsesiz kimdir ve kim kötü bir akibete sahiptir. Ben seni muhatap alacak kadar insan gör­müyorum. Şu anda söylediklerim şikayet ve kınamadan ibarettir. Sen elini bizim kanımıza bulaştırıp kahraman erkeklerimizin pak be­denlerini yerde bıraktın. Şimdi bizim esaretimizi ganimet saydınız. Fazla geçme­den bu kötü işi yapanlar bunun bedelini ödeyeceklerdir.  

Allah, kendi kullarına zulüm ve eziyet etmez. Biz, ona şikayetimizi bildiriyor ve ona sığını­yoruz. Sen de elinden geldiği kadar bizimle düş­manlık yap, hile ve hakkabazlığa baş vur. Ancak Allah’a yemin ederim ki, bizim adımı­zı silemeyceksin ve bizim vahiy nurumuzu söndüremeyceksin.  

Ey Yezid! Bilki senin aklın çok zayıf, gö­rüşlerin ise tutarsızdır. Fazla geçmeden öm­rün tamam olacaktır. Etrafındakiler dağıla­cak ve o zaman Allah’ın meleği, „Allah’ının la­neti zalimlerin üzerine olsun.“ diye seslene­cektir. Allah’a hamd ediyorum ki işimizin evveli­ni saadet ve bağışlanma olarak karar kıldı. Sonumuzu da şahadet ve rahmetle ta­mamladı. Onun huzurundan şehitlerimize bol sevap ve mükafaat temenni ediyorum. Ümit ediyorum ki bizi onlara layık ve gurur verici temsiciler eylesin. Zira o şefkatli ve bağışlayıcıdır. Allah bize yeter.“
Aşk ile, Selam olsun Hakk dostlarına ve onlara, gönülden bağlı olan yol evlatlarına… 

Ehli Beyt yazarı ve Seyyid Seyfeddin Ocağı evlatlarından,
=Seyyid Hakkı= 

Seyyid Hakkı, Sosyal Medya Takip Hesaplarımız…
YouTube, ilim kanalımız: https://www.youtube.com/user/YediDeryaSohbeti62 
YouTube, Hakk Dergahı TV : https://www.youtube.com/channel/UCiYFRPz6s8F4dBXue1V8zVg
Facebook, Alevi Hizmet Dergahı grubumuz: https://www.facebook.com/groups/244039227002241/  
Fcebook, Ehlibeyt Ilim Mektebi sayfamız; https://www.facebook.com/Ehlibeyt-%C4%B0lim-Mektebi-194839911064876 
WEB sayfamız, Alevilikte Inanç; https://www.alevilikte-inanc.de/ 
Facebook özel sayfamız; https://www.facebook.com/SeyyidHakkiAL