Önsöz
Önsöz
Müslüman halklar ve özelikle Türk halkı, aşırı duygusal; özelikle, çok sevdiği dini söz konusu olduğunda.
Türk halkı neden, asırlardır sürekli bir biçimde aldatılıyor?
Yanıtın Kur’an’da olduğuna inanıyorum. Kur’an, “Allah ile aldatılmayın!” ihtarında bulunuyor. Neden? çünkü Allah farkında olma imkanından büyük sorunu, aldatıldıklarının farkında olma imkanından büyük ölçüde yoksun bulunmalarıdır. Çünkü derinden inandıkları ve içtenlikle teslim oldukları bir değer kendilerinin aleyhinde kullanılıyor. Bunu fark etmeleri kolay değildir.
Türk halkı dinine olan derin saygısı, İslam’a duyduğu teslimiyet yüzünden çoğu kez savunma, eleştirme güçlerini kullanmıyor. Daha önemlisi, Allah ile aldatanlara karşı aklını kullanmıyor.
Allah ile aldatılmanın yıkımına dikkat çeken Kur’an, bu tuzağa düşülmemesi ve bu belanın aşılması için gerekli olan iki hayati donanıma daha dikkat çekmiştir:
1. Aklın işletilmesi,
2. Takvanın yani dindarlığın insanlar arasında üstünlük ölçüsü olmaktan çıkarılması.
Bu iki destek buyruk göz ardı edildiğinde “Allah ile aldatılmayın” emrinin sonuç vermesi imkansız olmaktadır. Akıl işliyecek, dindarlık insanlar arası bir değer ölçüsü olmaktan çıkarılacaktır ki kitleler Allah ile aldatılma tezgahlarının maskesini düşürüle bilsin, arka planını görebilsin. Maske düşürülüp arka plan görülmediği sürece Allah ile aldatılmak kaçınılmazdır.
Allah ile aldatma zulmünün aşılması için sadece temel çare değil, tek çare aklı işletmektir. Kur’an, “Allah, aklını işletmeyenler üzerine pislik indirir” (Yunus, 100) diyerek Allah ile aldatılma duygusallığının aşılması için, işletilen aklın kaçınılmaz olduğunu insanlığın vicdanına işletmiştir. Başka hiç bir kanıt olmasa, sade bu olgu bile laikliğin Kur’an’ın temel taleplerinden biri olduğunu göstermeye yeter. Çünkü aklın devrede olması ve işletilmesi için laiklik temel şarttır. Aksi halde, duygu egemen kılınmak suretiyle din, aklın önünü kesme aracı olarak kullanılır, yani kitle Allah ile aldatılır.
Kur’an, andığımız destek güçlerin kullanılmasını emrettiği halde, Türk halkı bunları kullanmıyor. Halkın büyük bir kısmı İslam’ın böyle bir talebi olduğunu bilmiyor. Çünkü bu emirler Kur’an’da. Türk halkı ise asırlardır Kur’an’dan uzak tutulmuş, onu okuyup anlamaktan yoksun bırakılmış. Türk halkının Kur’an’dan tek istediği ve beklediği, o kitabın Arap harfleriyle telaffuzunu başarıp ‘sevap’ kazanmak olmaktadır. Türk halkı, Allah ile aldatma tezgahlarının ustalıkla işlettikleri bu ‘sevap’ oyunuyla avunurken yaşadığı dinin Kur’an’la ilgisi büyük ölçüde yok edilmiş, dinde Kur’an’ın yerini, Arap-Emevi saltanat ideolojisinin kutsallaştırılmış sloganlarıyla İslam dışı örflerin uydurmaları almıştır. Bu durumda Kur’an’ın söyledikleri Türk halkının hayatına din olarak nasıl girsin?!
Türk halkı, tıpkı birçok müslüman halkı gibi, Ortadoğu despotizmlerinin hesabına uygun olarak kutsallaştırılmış buyrukları din biliyor, onları yaşıyor.
Bu durumu çok iyi bilen aldatma sektörleri, sürekli dini-imanı kullanarak yaklaşıyor. Türk halkına ve onu daha ilk anda elsiz-dilsiz hale getirmek istediği şekilde ve istediği oranda aldatıp sömürüyor.
Türk halkının en büyük zaafı, dinini, uyanma ve sorgulama aracı olarak değil de uyanma ve susma aracı olarak kullanmasıdır. Sadece Türk halkının değil, bütün müslümanların en büyük zaaflarından biri, belki de birincisi işte budur. En büyuük zaaflarından biri bu olmasaydı, Kur’an “Allah ile aldatılmayın!” ihtarına gerek görürmüydü!
Bugün insanlık ve o orada bizim insanımız, Allah ile aldatılmanın en zorlu devresini yaşıyor. Küresel ve organize ‘aldatma sektörleri’ nin faaliyette olduğu bir süreçtir bu. ‘Dinsiz zulümlere tepki’ adı altında din adına zulmetme sürecidir bu. Kutsal patentli bu zulüm, materyalist darbelerle yare-bere içinde kalmış kitlelerin yaraları üstüne ‘Allah’ diyerek tekme vurmaktadır.
Bu kitap, müslüman Türk halkına Allah ile nasıl aldatıldığını, Kur’an verilerine dayanarak anlatmak istiyen Kur’an mümini bir Türk aydınını mütavazı bir hizmeti olarak kabul edilmelidir. Amacına varırsa yazarı mutlu olur.
Yazar: Prof. Dr. Yaşar Nuri Öztürk, İstanbul, 2008
Ekleyen: Seyyid Hakkı